C'kemi ("Përshëndetje atje" në shqip),
Unë jam Lumturi Huso, dhe jam pronari i Bujtinës Artistike të Tiranës në Tiranë. Unë jam 59 vjeç dhe gati pesë vjet më parë, kam humbur punën time në administratën publike. Askush nuk do të më punësonte për shkak të moshës dhe aftësive të kufizuara kompjuterike, kështu që vendosa të hap një shtëpi për mysafirë me burrin tim, i cili tani është në pension. Me pensionin e burrit tim, ne nuk mund të mbulonim shpenzimet e jetesës në Tiranën metropolitane. Tani jemi duke punuar në bujtinën, të cilën e kemi dizenjuar dhe zbukuruar me koleksionin tonë privat të pikturave. Ne jemi me fat që të ftuarit vlerësojnë mikpritjen tonë, mëngjeset tona të mira dhe pastërtinë e shtëpisë sonë modeste. Ne e duam këtë biznes dhe duam jashtëzakonisht të shijojmë shoqërinë e mysafirëve tanë. Ndonjëherë ato na kujtojnë vajzën tonë, e cila është gjithashtu një udhëtare në botë, por ka vendosur të jetojë jashtë për një perspektivë më të mirë në karrierë.
I / e dashur vizitor ("Vizitori më i dashur" në shqip),
Unë jam Mornela Durdia dhe jam menaxhere e hotelit Osumi në Berat. Edhe pse Berati është një sit i njohur i UNESCO-s, biznesi im po vuante gjatë muajve më pak të vizituar në dimër dhe vjeshtë. Për fat të mirë, një grup të rinjsh filluan të ofrojnë aktivitete të ndryshme në natyrë në rajon si rafting në Kanionet e Osumit, shëtitje në malin e Tomor dhe kayaking në Divjaka - laguna e Karavastas, dhe ne po kemi gjithnjë e më shumë turistë që rezervojnë çdo ditë, madje edhe në ato më të ftohtat. ditë Shumë turistë vendosin të zgjasin qëndrimin e tyre në hotelin tonë sepse janë të mahnitur nga mundësitë dhe aktivitetet e rritura për të eksploruar rrethinat e Beratit. Tani nuk jam më i punësuar sezonalisht dhe rritja e fluksit të vizitorëve më ka ndihmuar të përmirësoj shumë shërbimet e mikpritjes së hotelit tonë. Jam i entuziazmuar që vazhdoj të mirëpres më shumë vizitorë dhe të vazhdoj renditjen e mirë nga mysafirët tanë të bukur.
Pershendetje ("Përshëndetje" në shqip),
Unë jam Besnik, dhe jetoj me familjen time në fshatin Qaf Dardhe në malin e Tomorr. Unë kam qenë një emigrant në Greqi, por për arsye familjare, unë u detyrova të kthehesha në Shqipëri për të ndihmuar të rritja fëmijët e mi dhe motrën time jetimë. Kryesisht punoj në punë bujqësore dhe herë pas here marr çaj dhe bimë në mal. Rajoni ynë është shumë i izoluar, pa rrugë apo infrastrukturë. Dikur kisha një kal, i cili vdiq së fundmi. Me të ardhurat e kufizuara, më duhej të ecja me orë të tëra çdo javë për të zbritur në qytet. Këtë verë, unë fillova të punoj si një udhëzues lokal për turistët që vijnë dhe ngjiten në malin e shenjtë të Tomorrit. Unë i mirëpres ata që të vizitojnë shtëpinë time të thjeshtë dhe modeste dhe të takojnë familjen time. Kjo na sjell gëzim dhe shpresë për një të ardhme më të mirë.
Gezohem ("Gëzohem që u njoha" në shqip)
Emri im është Mira Muka dhe kam një kafene të vogël në fshatin Peshtan, në Tepelenë. Fshati im ishte një fushë beteje në Luftën e Dytë Botërore dhe gati ishte çrrënjosur nga bombardimet. Peshtan ka një histori të larmishme, por përkujtimi i Luftës së Dytë Botërore është ende i fortë me vendasit. Kjo është arsyeja pse unë kam ndërtuar një muze modest të Luftës së Dytë Botërore me të gjitha armët dhe pajisjet e betejës Italo-Greke që kam gjetur rreth fshatit. Me disa fqinjë të tjerë, ne i kemi kthyer shtëpitë tona në bujtina dhe jam shumë i lumtur që jam udhëzuesi i parë lokal në fshat. Shtëpia për mysafirë dhe klasat e gatimit që unë ofroj kanë sjellë disa vëmendje kombëtare dhe ndërkombëtare. Çdo ditë që më viziton një turist, ndjehem i privilegjuar t'u tregoj atyre histori të vjetra dhe t'i mirëpres me raki të distiluar në oborrin e shtëpisë sonë, pjatat tradicionale të kuzhinës time dhe disa gliko të ëmbla.
Miredita ("Mirëdita" në shqip)
Emri im është Martine Miza, dhe familja ime ka një shtëpi në fermë në Shkopet, Bashkia Mat, buzë eko-parkut të liqeneve Ulza Shkopet. Vjehrri im është peshkatari më i vjetër në rajon, dhe shumica e anëtarëve të komunitetit janë ose në bujqësi ose peshkim. Tani jam përgjegjës i shoqatës lokale "Friendship Ulza" dhe kam bërë shumë përpjekje për të afirmuar liqenet Ulza dhe Shkopet si një atraksion kombëtar dhe ndërkombëtar. Tani jemi duke mirëpritur turistë që të na vizitojnë për kayaking në liqenin e Shkopet, dhe unë kam përfshirë disa anëtarë të familjes time në ndihmën e gatimit të një përvoje tradicionale me shumë kurse. Unë besoj fuqimisht se turizmi është aktiviteti i vetëm ekonomik që do t'i bëjë fëmijët e mi dhe të tjerët në qytet të kthehen në vendlindjen e tyre pasi të kenë mbaruar studimet në kryeqytetin, Tiranën. Komuniteti ynë i vogël i qytetit Ulza po vjen gjithnjë e më shumë së bashku për të parë se çfarë mund të bëjmë për të përmirësuar shërbimet tona dhe për ta bërë qëndrimin e vizitorëve më të kënaqshëm.